آیا مقاومت به انسولین باعث فیبرومیالژیا می شود؟

7 مه 2019 – گروهی از محققان به رهبری یک تیم از دانشکده ی پزشکی دانشگاه تگزاس در گالوستون، توانستند درد بیماران مبتلا به فیبرومیالژی را با داروهایی که مقاومت به انسولین را هدف قرار می دهند، به میزان زیادی کاهش دهند.

این کشف می تواند به طرز چشمگیری راه های شناسایی و مدیریت دردهای مزمن را تغییر دهد. دکترMiguel Pappolla، استاد پزشکی  UTMB، گفت: اگر چه این کشف بسیار اولیه است، اما ممکن است منجر به تغییری انقلابی در نحوه ی درمان فیبرومیالژیا و فرم هایی از دردهای مزمن شود. این رویکرد جدید، پتانسیل میلیاردها دلار صرفه جویی در سیستم مراقبت بهداشتی و کاهش وابستگی بسیاری از مردم به داروهای مسکن اوپوئیدی که برای کنترل درد استفاده می شوند را دارد.

محققان تیم UTMB به همراه سایر محققان از سراسر ایالات متحده از جمله مؤسسات ملی بهداشت، برای اولین بار قادر به تشخیص بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا از افراد عادی با استفاده از یک آزمایش خون رایج برای مقاومت به انسولین یا پیش دیابت شدند. سپس بیماران فیبرومیالژی را با داروهایی که مقاومت به انسولین را هدف قرار می دهند، درمان کردند، که به طرز چشمگیری باعث کاهش درد این افراد گردید. این مطالعه اخیرا در PlosOne منتشر شد.

فیبرومیالژیا یکی از شایع ترین بیماری هایی است که باعث درد و ناتوانی مزمن می شود. تاثیر اقتصادی جهانی فیبرومیالژیا بسیار زیاد است تنها در ایالات متحده هزینه های مربوط به مراقبت های بهداشتی از این بیماران در حدود 100 میلیارد دلار در سال است. علیرغم تحقیقات گسترده، علت فیبرومیالژیا ناشناخته است، بنابراین در حال حاضر راهی برای تشخیص و درمان این بیماری به جز استفاده از داروهای کاهنده ی درد وجود ندارد.

دکترPappolla  گفت: مطالعات پیشین کشف کردند که مقاومت به انسولین باعث اختلال در رگهای کوچک خونی در مغز می شود. از آنجایی که این مسئله در فیبرومیالژیا نیز وجود دارد، ما به بررسی مقاومت به انسولین بعنوان حلقه ی گم شده در این اختلال پرداختیم. ما نشان دادیم که بیشتر بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا - اگر نه همه – را می توان با سطح هموگلوبینA1c آنها ، که نشان دهنده میانگین قند خون در طی دو تا سه ماه گذشته است، شناسایی کنیم.

در بیماران مبتلا به پیش دیابت که مقدار هموگلوبین A1c آنها اندکی بالاتر از حد طبیعی است، خطر ابتلا به دردهای مرکزی( مغزی) -که نشانه ی بارز فیبرومیالژیا- و سایر اختلالات درد مزمن، افزایش می یابد.

محققان بیمارانی که به علت درد گسترده ی عضلات یا بافت همبند به کلینیک های تخصصی درمان درد ارجاع داده شده بودند را شناسایی و از میان آنها همه بیمارانی را که معیارهای فیبرومیالژی را داشتند، در گروه های کوچکتر بر اساس سن تقسیم نمودند. آنها نشان دادند که سطح هموگلوبین A1c بیماران فیبرومیالژیا در مقایسه با کنترل های سالم، به طور قابل توجهی بالاتر است.

دکتر Pappolla گفت: با توجه به تحقیقات گسترده در مورد فیبرومیالژیا، جای تعجب استکه چگونه مطالعات پیشین این ارتباط ساده را نادیده گرفته اند، دلیل اصلی آن می تواند این موضوع باشد که حدود نیمی از بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا دارای مقدار هموگلوبین A1c در محدوده طبیعی هستند. با این حال، در این مطالعه ، ما برای اولین بار مقدار هموگلوبین A1c را بر اساس سن افراد تجزیه و تحلیل نمودیم، زیرا سطح مطلوب A1c در طول زندگی(سنین مختلف) متفاوت است. تنظیم نتایج بر اساس سن بیماران برای برجسته کردن اختلاف بین بیماران مبتلا به فیبرومیالژیا و افراد کنترل حیاتی بود.

برای افراد مبتلا به فیبرومیالژیا، افزودن متفورمین، دارویی که برای مقابله با مقاومت به انسولین بکار می رود به داروهای فعلی آنها توانست میزان درد این افراد را به بمیزان بسیار زیادی کاهش دهد.

منبع:

PLOS ONE, 2019; 14 (5): e0216079 DOI: 10.1371/journal.pone.0216079

www.sciencedaily.com/releases/2019/05/190507145523.htm